Ang Mansyon

isinulat ni Carl Jayson Angeles

Sa ilalim ng kabilugan ng buwan, masisilayan ang isang mansyon sa gitna ng kagubatan. Ang mga lobo'y nagsimula ng umalulong, ang mga ibo'y nagsiliparan na at ang mga hayop sa gubat ay nagsipagtatago na sa kanilang mga lungga. Ito'y isang hudyat na may masamang mangyayari ngayong gabi. Umalingawngaw sa buong kagubatan ang napakalakas na sigaw na nagmula sa loob ng mansyon. Sa kabilang banda, masayang nagkukuwentuhan ang magkakapatid na sina Mar, Jojo at Noynoy. Nagkayayaan ang magkakapatid na magtungo sa mansyon ng mga demonyo. Ang mansyong iyon ay laging nababanggit sa kanilang tatlo ng kanilang lolo noong bata pa sila. Ito raw ay pinaniniwalaang tinirhan ng isang pamilyang kalahating demonyo at kalahating tao. Ang pamilyang ito ay pinaslang ng mga taong bayan sa pamumuno ng mga kaparian.

Pagkarating ng tatlo sa mansyon ay laking gulat nila dahil bukas ang pinto nito. "Talaga nga namang sinusuwerte tayo", sabi ni Mar. Agad silang pumasok sa mansyon at namangha sa kagandahan nito. Mistulang bagong-bago pa ito at walang bahid ng dumi at alikabok sa paligid. Pumanik kaagad sa itaas ang tatlo upang humanap ng kanya-kanyang kwarto. Humiwalay ng kwarto si Jojo samantalang magkasama naman sina Mar at Noynoy. Pagkapasok ni Jojo sa kanyang kwarto ay sinara niya agad ang pinto at natulog. Kinabukasan, pinuntahan ni agad ni Jojo ang dalawa niyang kapatid sa kanilang kwarto ngunit laking gulat niya ng makitang wala ang mga ito sa kanilang kwarto. Hinanap niya ang mga ito sa buong mansyon ngunit siya'y nabigo. Inisip niyang baka lumabas lang ang dalawa kaya siya'y lumabas upang hanapin ang mga ito.

"Tulong!", sigaw na nagmula sa loob ng mansyon. Kumaripas ng takbo si Jojo at sinundan ang kung saan nagmumula ang sigaw. Siya ay nakarating isang kwarto at nang binuksan niya ito ay sumambulat sa pagmumukha niya ang bangkay ng dalawa niyang kapatid na naliligo sa sariling dugo at wala nang lamang loob. Sa sobrang takot niya ay napatakbo siya at nagsisisigaw palabas ng mansyon. Laking gulat niya ng makitang nakakandado na ang pinto at lahat ng pwedeng labasan sa mansyon. Tarantang-taranta na siya at hindi malaman anf gagawin. Naisip niyang magtago na lamang sa kwartong kanyang tinulugan. Agad siyang pumunta sa kanyang kwarto at kinandado lahat ng pwedeng pasukan dito. Kinuha niya ang kanyang telepono sa kanyang bag para humingi ng tulong ngunit wala na pala itong baterya. Hindi na siya mapakali at panay ang kanyang paghalakhak na animo'y nababaliw na. Nakarinig siya muli siya ng sigaw at isinisigaw nito ang kanyang pangalan. Bumalik ang kanyang katinuan at tumingala sa itaas at nagdasal at saka nawalan ng malay. "Jojo!", sigaw ni Noynoy. "Gising! Binabangungot ka!" Nagising bigla si Jojo at pawis na pawis. "Hay salamat panaginip lang pala", wika ni Jojo sabay buntung hininga. Nang akmang yayakapin niya na ang kanyang mga kapatid ay nagsalita ang dalawa, " Hindi ka nananaginip Jojo"